Bij patiënten zonder tanden en kiezen verandert de beet in de loop der tijd en het plaatsen van implantaten, tanden en kiezen vereist speciale vaardigheden en veel ervaring. Een verkeerde planning kan leiden tot onaangename bijwerkingen zoals migraine.
Om de juiste beet te bepalen wordt begonnen met een grondig onderzoek door een specialist. Er worden digitale foto’s gemaakt en visualisatiesoftware gebruikt. Samen met het tandtechnisch laboratorium wordt een apparaat gebruikt dat de individuele bewegingen van de kaak van de patiënt registreert en nabootst – de zogenaamde gezichtsboog en een articulator met specifieke waarden. Dit proces maakt het mogelijk prothetische structuren te vervaardigen met een anatomische vorm die zo dicht mogelijk bij die van natuurlijke tanden ligt en voorkomt het optreden van onjuist contact tussen kunstmatige en natuurlijke tanden (indien aanwezig), wat een van de belangrijkste oorzaken is van het breken van metaalkeramische en volledig keramische structuren. Deze planningsmethode wordt voornamelijk gebruikt bij grote brugconstructies, maar in bepaalde gevallen ook bij de vervaardiging van kronen en uitneembare prothesen. Het maken van een voorlopige wax-up (hars-model) helpt bij het plannen en voorspellen van het esthetische resultaat van de nieuwe constructie.
Het meten van de beet is een belangrijke stap in uitgebreide tandheelkundige restauraties, en het is belangrijk om te vertrouwen op professionals met ervaring.
